1- بازدید چاهک آسانسور
2- بازرسی از درب طبقات
3- بازرسی آسانسور
4- بازرسی موتورخانه آسانسور
5- کنترل تراز کف کابین با کف کلیه طبقات و همچنین حدفاصل کابین و درها

عیب یابی نصب و راه اندازی آسانسور شامل :
– عیب یابی تابلو
1- فن موتور روشن نمی شود.
2- شاسی می پذیرد ولی لامپ زیر شاسی روشن نمی شود.
3- تابلو بعضی از شاسی ها ی احضار را نمی پذیرد.
4- عدم جذب کنتاکتورها یا قطع و وصل شدن آنها
5- ترمینالهای ترمز ولتاز ندارد و فک ترمز باز نمی گردد.
6- آژیر مداومG22 و غیر عملیاتی شدن سیستم
7- لامپ کابین با به استراحت رفتن تابلو خاموش نمی شود.
8- فیوزهای مينياتوری تکفاز يا سه فاز با روشن شدن تابلو می پرد.
9- ترمينالهای قدرت ولتاژ ندارند يا فازها U,V.W جابجا می باشند .
10- سری ایمنی تکمیل نشده و تابلو خطای سری استپ می دهد و ………

قبل از بهره برداری عادی از آسانسورها، باید عملکرد صحیح و کامل تجهیزات و ایمنی توسط شخص ذیصلاح آزمایش شده و صحت نقشه های اجرائی و مشخصات فنی در حال حرکت و سکون کنترل شود. کنترل و بازرسی های آسانسور به طور معمول به پنج مرحله عمده تقسیم می گردد.

مرحله اول: بازدید چاهک آسانسور

در ابتدا آسانسور به آخرین طبقه احضار کرده، در طبقه را در اولین ایستگاه باز کرده و بازدید شروع شده و موارد زیر کنترل می گردد:
چراغ های تونلی روشن باشند:
چاه آسانسور باید مجهز به چراغ تونلی باشد، به طوری که روبه روی در هر طبقه یک چراغ و در انتها و ابتدای آن نیز یک چراغ در نظر گرفته شده باشد. محل چراغ ها باید در کنار وزنه یا هر جسم دیگری نبوده و بتواند به هنگام توقف کابین در هر طبقه روشنایی کافی جهت سرویس را روی کابین ایجاد نماید. مدار تغذیه چراغ های تونلی باید جدا از تابلوی فرمان بوده و قبل از تابلوی تغذیه، از تابلوی عمومی ساختمان گرفته شده باشد.
ارتفاع چاهک اندازه گیری و کنترل شود:
در آسانسورهای یک بر ثانیه، ارتفاع چاهک آسانسور باید حداقل یک و نیم متر باشد و در آسانسورهای با سرعت بالاتر مقدار عمق متناسب با سرعت تغییر می کند .
فاصله کادر وزنه با ضربه گیر اندازه گیری شود:
فاصله کادر وزنه تا روی ضربه گیر در آسانسورهای یک متر بر ثانیه بین حداقل 15 سانتی متر تا حداکثر 25 سانتی متر متغیر می باشد که لازم است با دستورالعمل سازنده و استانداردهای معتبر کنترل شود. در صورتی که ضربه گیر در زیر کادر وزنه نصب شده باشد، این اندازه از لبه ضربه گیر تا سکوی مربوطه 20 الی 25 سانتی متر خواهد بود.
ابتدای محل استقرار ریل های وزنه و کابین بازرسی شود:
ریل های وزنه و کابین روی ورق های آهنی با ابعاد حداقل 20×20 سانتی متر و به ضخامت حداقل 1 سانتی متر قرار می گیرند، توجه شود که ریل ها با هیچ روشی به این صفحات محکم نشده باشد.

ابعاد جان پناه کنترل شود:
زمانی که سرویس کار مشغول بازرسی و سرویس آسانسور می باشد، ممکن است کابین به سمت پایین حرکت نماید؛ در این صورت وجود جان پناه باعث جلوگیری از حادثه خواهد شد. حداقل اندازه جان پناه که حدفاصل سکوی وزنه با سکوی کابین و دیواره چاه آسانسور می باشد، فضایی به ابعاد 50×60 سانتی متر و به عمق 1 متر می باشد.

بازدید از میکروسوئیچ ته چاه و کنترل کارکرد آن:
فلکه هرزه گرد کششی ته چاه جزء سیستم پاراشوت بوده و جهت هدایت سیم بکسل گاورنر به کار می رود. در صورتی که به هر دلیلی کشش سیم بکسل فلکه گاورنر از مقدار مجاز آن بيشتر شود، وزنه فلکه هرزه گرد ته چاه باعث قطع میکروسوئیچ آن خواهد شد و با توجه به اینکه این میکروسوئیچ جزء سری استپ ها است، باعث خاموش شدن آسانسور می گردد.
کنترل کلید استپ قارچی ته چاه (کلید سرویس کار):
کلید سرویس کار ته چاه جهت استفاده سرویس کار در زمان های اضطراری و یا به هنگام کار در ته چاه جهت از کار انداختن آسانسور مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اینکه کلید قارچی ته چاه جزء سری استپ ها می باشد.در صورت زدن کلید قارچی تا به کار انداختن مجدد آن، آسانسور خاموش خواهد بود. کلید سرویس کار معمولا در محلی نصب می گردد که در دسترس شخص تعمیر کار از داخل چاه به هنگام بازکردن در طبقه اولین توقف قرار گیرد. (حدوداً بلافاصله 20 سانتی متر پایین تر از طبقه تراز کف تمام شده ساختمان)

کنترل قاب وزنه، تعداد وزنه های نصب شده و مهار آن:
در این مرحله شمارش تعداد وزنه ها و برآورد مقدار وزن آنها و نیز چگونگی مهار وزنه، کنترل می گردد. در صورتی که وزنه ها کنترل نشوند، ممکن است باعث مشکلات و خطرات جانی احتمالی گردد. در این مرحله روغندان ها و کفشک ها و نیز کفشک های کمکی مورد بازرسی قرار می گیرند و نحوه نصب و کارکرد آن ها کنترل می شود.

کنترل محل نصب بافر کابین و وزنه:
در این قسمت نحوه نصب ضربه گیرها کنترل می شوند. این ضربه گیرها باید به طور صحیح در روی سکو یا روی کادر وزنه و کابین نصب و محکم شده باشند. فاصله کادر وزنه با بافر و سکو نیز باید کنترل شود. همان طور که بیان شد این فاصله باید بین 15 تا 25 سانتی متر باشد.

بازرسی از سکوی بافر کابین و وزنه:
در این مرحله، از نحوه اجرای سکوی محل نصب بافر کابین و وزنه بازدید به عمل می آید. لازم است سکو به طور محکم در مرکز کادر وزنه و یا کابین اجرا شده باشد و نیز از لحاظ سازه ای نیز مناسب باشد. (لازم است نقشه ها و نحوه اجرا به تایید مهندس سازه برسد).

بازرسی از چگونگی اجرا سیم ارت:
در این قسمت نحوه اتصال ارت به آهن کشی کنترل و بازرسی می شود. لازم است کابل ارت به چاه ارت ساختمان متصل شود.

مرحله دوم: بازرسی از در طبقات

در آغاز بازرسی این مرحله، ابعاد کابین اندازه گیری و با ابعاد مورد نیاز مقایسه و یادداشت می شود. سپس برای کلیه طبقات از اولین تا آخرین توقف، بازرسی از در طبقات انجام می شود. بازرسی باید شامل نحوه کارکرد درست قفل ها و عملکرد صحیح در هنگام باز شدن و بسته شدن آن باشد. لازم است که زنگ اضطراری (اخبار)، شستی فن کابین و نحوه کارکرد شستی D.O در ابتدای این مرحله نیز بازرسی و کنترل شود. نیروی بسته شدن در طبقات و در کابین نیز کنترل می شود. در هنگام عبور یا گیرکردن مسافر بین درها باید در به صورت اتوماتیک باز شود. نیروی لازم جهت جلوگیری از بسته شدن در نباید از 150 نیوتن تجاوز نماید.

مرحله سوم: بازرسی کلی آسانسور

در این مرحله بازرسی آسانسور از آخرین توقف شروع می شود و آسانسور توسط تابلوی روی کابین (رویزیون) در وضعیت کنترل دستی قرار می گیرند. بازرس همراه با نصاب روی کابین رفته و آسانسور توسط حرکت دستی از طریق تابلوی رویزیون به سمت پایین حرکت داده شده و مورد بررسی قرار می گیرد.
در حین حرکت، کلید ایست روی جعبه رویزیون کنترل شود:
در صورت ضربه به روی کلید قارچی روی جعبه رویزیون، کابین آسانسور باید متوقف گردد.
در حین حرکت کابین، نحوه نصب و کارکرد روغندان های کابین کنترل می شود.
در حین حرکت کابین و گذشتن از کنار درها عملکرد قفل درها مجدداً کنترل می شود. با اعمال ضربه به درهای طبقات (درهای لولایی) زبانه قفل ها را کنترل می نمایند.
فاصله براکت ریل های کابین و وزنه تعادل و نحوه بسته شدن لقمه ها کنترل شود:
در این مرحله در حین حرکت کابین، نحوه اتصالات، جوشکاری ها، براکت ها و محکم شدن آنها به آهن کشی و یا سازه چاه آسانسور مشاهده و بازرسی می گردد. همچنین در چند نقطه از مسیر حرکت آسانسور، فاصله دهانه دو ریل کابین اندازه گیری می شود تا از شاقول بودن ریل ها اطمینان حاصل شود. زیرا در صورت یکسان و مساوی نبودن فاصله ریل ها مشکلاتی در نحوه حرکت کابین ایجاد خواهد شد.
بازرسی از پشت بند ریل ها و پیچ و مهره های مربوطه:
در این مرحله از بازرسی، باید از تکمیل بودن پیچ و مهره ها و نوع سایز آنها مطمئن شد. لازم به توضیح است که جوشکاری ریل ها به یکدیگر و پشت بند، مجاز نمی باشد. باید حرکت کابین از محل نشیمن
زبانه های ابتدا و انتهای ریل ها بازدید شود و در صورت وجود اختلاف سطح کمتر از 2 میلی متر، توسط سوهان کاری هموار شده و در غیر این صورت لازم است که ریل ها مجددا به طرز درستی نصب شوند.
میکروسوئیچ پاراشوت روی کابین کنترل شود:
روی اهرم پاراشوت، میکروسوئیچ پیش بینی و نصب گردیده است که به محض پاراشوت و فعال شدن آن، میکروسوئیچ نیز فعال شده و مدار سری استپ قطع می شود که در نهایت آسانسور از حرکت باز می ایستد.
لقی کابین کنترل شود:
کفشک های کابین در این مرحله از بازرسی کنترل شده و در صورتی که لقی بین کفشک و ریل بیش از اندازه باشد باید نسبت به تنظیم آنها اقدام شود.

فاصله کابین با کادر و وزنه کنترل گردد:
فاصله کابین با کادر وزنه به هنگامی که کابین آسانسور و کادر وزنه در داخل چاه در کنار هم قرار
می گیرند، کنترل می شود. باتوجه به اینکه مطابق استاندارد فاصله قطعه متحرک از متحرک در داخل چاه آسانسور باید حداقل 5 سانتی متر باشد ، لازم است که این فاصله هم 5 سانتی متر باشد.

در حین حرکت کابین، نسبت به کنترل فاصله متعلقات کابین با دیواره چاه اقدام شود:
با توجه به اینکه مطابق استاندارد حداقل فاصله قطعه متحرک از ثابت باید 3 سانتی متر باشد، لذا حداقل فاصله متعلقات در کابین از دیواره چاه نیز باید فاصله 3 سانتی متری لحاظ شود.

سربکسل های کابین و وزنه تعادل و تعداد آنها و تکمیل بودن پیچ و مهره و طرز نصب صحیح آنها کنترل شود:
تعداد سربکسل های کابین و وزنه تعادل حداقل 3 عدد بوده و به فواصل 5 برابر قطر سیم بکسل از یکدیگر نصب می گردند. باید دقت شود که همواره پیچ بست U شکل در سمت بارگذاری سیم بکسل باشد.

کنترل نحوه کابل کشی و تعداد بست های تراولینگ کابل:
تراولینگ کابل باید به صورت یکپارچه و با رشته سیم های کافی نصب شده باشد. باید حداقل یک بست زیر دال بتنی و یک عدد بست زیر کابین جهت نگهداری کابل پیش بینی گردد و با توجه به طول تراولینگ کابل، به تعداد مورد نیاز از بست های نگهدارنده در طول چاه استفاده گردد به طوری که این بست ها مانع نحوه کارکرد کابین در حین حرکت نشود.

کنترل ارتفاع جان پناه روی کابین در هنگامی که کابین در آخرین توقف ایستاده است:
با توجه به استانداردهای موجود، هنگامی که کابین در آخرین توقف می باشد، لازم است فضای کافی در حد فاصل سقف کابین تا زیر دال بتنی جهت استفاده سرویس کار وجود داشته باشد که این اندازه حداقل از بالاترین نقطه کابین تا زیر دال بتنی 110 سانتی متر خواهد بود.

کنترل دریچه فرار:
دریچه فرار اضطراری و نحوه کار میکروسوئیچ آن با بازکردن در، کنترل می شود. در صورتی که آسانسور در این حالت متوقف گردیده و میکروسوئیچ فعال گردد، مورد تأیید می باشد. روی دریچه فرار از کلید شب بند استفاده می گردد، به طوری که در دریچه فرار از داخل به راحتی باز شده ولی از خارج چاه آسانسور توسط کلید قابل باز شدن باشد.

کنترل انتهای ریل های کابین و وزنه تعادل:
انتهای ریل ها باید آزاد بوده و در داخل بتن و یا هر نوع مانع دیگری قرار نگرفته باشد. آخرین براکت
ریل ها در حدود 30 سانتی متری زیر دال نصب می گردد و به هنگام نشستن کادر وزنه روی ضربه گیر مربوطه کفشک کابین نباید از آخرین براکت عبور نماید.

کش آمدن سیم بکسل در حین حرکت کابین کنترل گردد:
در صورتی که سیم بکسل مستعمل بوده و یا مشکلاتی از جمله بازشدن رشته های آن وجود داشته باشد، در این مرحله لازم است سیم بکسل های معیوب ، تعویض شوند.

مرحله چهارم: بازرسی موتورخانه آسانسور

فاصله هرزه گرد با شاسی و دال بتنی کنترل گردد:

حداقل فاصله فلکه هرزه گرد از روی دال بتنی 2 سانتی متر می باشد. قطر فلکه هرزه گرد حداقل 40 برابر قطر سیم بکسل است. لازم است گارد محافظ سیم بکسل جهت جلوگیری از خروج سیم بکسل از روی شیارهای فلکه هرزه گرد و فلکه محرک گیربکس حداکثر به فاصله یک سوم قطر سیم بکسل نصب و تنظیم شود.

کنترل سیم بکسل ها روی فلکه موتور گیربکس به نحوی که در یک امتداد باشند:
در صورتی که سیم بکسل ها در یک امتداد نباشند، باعث خوردگی شیارهای فلکه و همچنین فرسودگی سیم بکسل ها به صورت غیر مساوی خواهد شد.

کنترل سرخوردگی کابین (سیم بکسل ها):
اصطکاک بین سیم بکسل ها و شیار فلکه کششی موتور گیربکس در طول عمر کارکرد آسانسور ثابت نیست و این میزان اصطکاک براثر فرسایش شیار، کاهش سطح مقطع سیم بکسل، تغییر شرایط روانکاری و تغییرات ناشی از تعویض سیم بکسل و همچنین تراش مجدد شیارهای فلکه متغییر خواهد بود. جهت میزان نمودن اصطکاک کافی برای عملکرد ایمن آسانسور نیاز به روش ساده ای جهت محاسبات اصطکاک می باشد.
همان طور که می دانیم، حرکت آسانسور شامل شتاب تند شونده ای در شروع حرکت و شتاب کند شونده ای در هنگام دور اندازی با سرعت ثابت و سپس ایست کامل در هر طبقه می باشد.
هنگامی که لغزش واقعی بین شیار فلکه و سیم بکسل وجود دارد، سهم نسبی لغزش در مسافت حرکت بلند و طولانی به اندازه لغزش در مسافت کوتاه نمی باشد و بنابراین تفاوت زیاد لغزش بین لغزش مسافت کوتاه و بلند نمایانگر این مطلب است که لغزش سیم بکسل داخل شیار فلکه آسانسور وارد محدوده خطرناک شده است. لذا با مقایسه لغزش در مسافت کوتاه و بلند با سرعت ثابت تفاضل لغزش ها در این دو مرحله به دست می آید (مراحل لغزش در شتاب کند شونده و شتاب تند شونده در دو حالت حرکتی فوق، مساوی در نظر گرفته می شود). با توجه به اینکه همواره باید مقدار لغزش در مرحله مسیر کوتاه، کوچک تر از مسیر بلند و طولانی باشد، در غیر این صورت لغزش در طی شتاب تند شونده وارد محدوده خطرناک شده و باعث مشکلات بعدی خواهد گردید.

شماره گذاری تراول کابل کنترل گردد:
جهت سهولت کار و عیب یابی مدار برقی در تابلوی آسانسور لازم است که کلیه کابل ها کدگذاری و شماره نویسی شوند و این کدها با شماره گذاری سر سیم ها در داخل تابلو و جعبه رویزیون هماهنگ و یکسان باشند.

فن هواکش داخل موتورخانه و نحوه کار آن کنترل گردد:
جهت تعویض هوای داخل موتورخانه نیاز به هواکش مناسبی می باشد که با کارکرد موتور گیربکس هماهنگ باشد، به طوری که به هنگام استارت موتور گیربکس، هواکش نیز روشن گردد یا در صورتی که دمای هوای موتورخانه به بیش از 40 درجه سانتی گراد برسد، هواکش با فرمان ترموستات داخل موتورخانه روشن شود تا باعث خنک سازی هوای موتورخانه و تجهیزات گردد.

ارتفاع موتورخانه، ارتفاع سقف موتورخانه تا روی سطح دال بتنی و همچنین ابعاد در ورودی موتورخانه کنترل گردد:
ارتفاع مفید موتورخانه حداقل 2 متر و ارتفاع روی دال بتنی تا زیر سقف موتورخانه حداقل 180 سانتی متر و نیز درب موتورخانه به عرض 60 سانتی متر و ارتفاع 2 متر می باشد.

کنترل وجود پله برای دسترسی برروی سکوی دال بتنی:
در صورتی که ارتفاع کف موتورخانه تا روی سکوی دال بتنی بیش از 50 سانتی متر باشد، نیاز به پیش بینی پله دسترسی می باشد.

کنترل قلاب (هوک) در سقف موتورخانه:
پیش بینی جهت این که سرویس کار بتواند به راحتی موتور گیربکس را توسط وسیله ای جابجا نماید، باید قلابی در سقف تعبیه شود که ظرفیت جابجایی موتورگیربکس یا حتی کابین را داشته باشد.

کنترل صدای ناهنجار موتور گیربکس:
عدم نصب صحیح موتور گیربکس روی شاسی خود، باعث ایجاد سرو صدا و ضربه خواهد شد و همچنین در صورتی که در حین کار موتور گیربکس صداهای ناهنجاری از داخل آن شنیده شود، نیاز به رفع عیب و نقص احتمالی می باشد.
علامت گذاری حرکت کابین به جهت بالا و پایین روی فلکه موتورگیربکس و هم سطح بودن کابین با تراز طبقات روی سیم بکسل کنترل شود.

تست بالانس کابین و وزنه تعادل:
وزن مجموعه کادر وزنه و وزنه های آن باید با مجموع وزن کابین و نصف وزن ظرفیت نفرات برابر باشد. جهت کنترل بالانس بودن کابین با وزنه تعادل با سوار کردن تعداد نفراتی که وزن آنها معادل نصف ظرفیت آسانسور باشد و با هم تراز نمودن کابین با وزنه تعادل داخل چاه آسانسور، بالانس بودن سیستم تعلیق در موتور خانه کنترل می شود.

مرحله پنجم: کنترل تراز کف کابین با کف کلیه طبقات و حدفاصل کابین و درها

لازم است در این مرحله کف کلیه طبقات با کف کابین هم تراز باشد و همچنین فاصله کابین با درها نیز در کلیه کناره ها به صورت یکسان و مساوی باشد. در صورتی که کابین نسبت به در طبقه از فواصل مساوی برخوردار نباشد، نسبت به اصلاح موقعیت کابین و رفع نقص آن اقدام می شود.